جشنواره ها
سینما
بازیگران
شبکه خانگی و تلوزیون
آخرین اخبار
داغ ترین اخبار
اخبار بازیگران
اخبار فیلم ها
مشارکتکنندگان
ایجاد
راهنمای مشارکت در فیلسین
ویدیو ها
تصاویر
داستان یک مکافات
واقعیتی که «کیفر» از آن سخن میگوید، بسیار بیشتر از فیلمهای اجتماعی با مضمون «معاصر بودن» به واقعیت عریان نزدیک است. اما به هر حال تماشاگران سینمای ایران تحتتاثیر فیلمهای واقعگرای معاصر قرار دارند و شاید آثاری مانند «کیفر» به مذاقشان خوش نیاید.
دو راهحل برای یک مسأله
جدایی یک زن از یک مرد آن قدر تلخ و آزاردهنده است که جیرانی تلاش کرده این ماجرای فینفسه زهراگین را به فضاهای کمدی بکشاند تا تماشاگرش بتواند چنین داستان غیرقابل تحملی را تاب بیاورد.
روایت تیرگی و تباهی
برخی هنگام ساخت فیلمی موسوم به سینمای اجتماعی معتقدند که فیلم اجتماعی قرار نیست راهحل را نشان دهد و وظیفهاش تنها طرح مشکلات است و بس. نمیدانیم سازندهی این فیلم نیز چنین تعبیری دارد یا نه اما همین قدر میدانیم که طرح معضلات اجتماعی در یک فیلم و سپس رها ساختن تماشاگر با انبوهی از پرسشهای بدون پاسخ، با روح فیلمسازی در سینمای داستانگو منافات دارد.
دو روی یک سکه
«دو فیلم با یک بلیت» (۱۳۶۹) از معدود آثاری است که درباره پشت صحنهی سینمای ایران ساخته شده و فرهنگ در این فیلم تلاش کرده است با چند موضوع مختلف در این زمینه دستوپنجه نرم کند.
از دوربین تا واقعیت
نگاه اجتماعی عبدالوهاب در «لطفا...» در مجموع ساده است اما سادهانگارانه نیست. او نخواسته که صرفا طرح مسأله کرده باشد و نگاه توریستی به معضلهای اجتماعی داشته باشد اما خود او نیز در مقام نویسندهی فیلمنامه، به نکتههای ریزی میپردازد که شاید برای مخاطبان پذیرفتنیتر از هر نوع نگاه کلان دیگری به معضلهای اجتماعی باشد.